MALI TROPICIELE NA START

Witamy w kolejnym roku realizowania innowacji "Odkrywamy tajemniczy świat matematyki". W klasie drugiej będziemy pracować pod hasłem "Mali tropiciele na start". Szczegółowy plan działań w roku szkolnym 2014/2015 przedstawia tabela.

ROK SZKOLNY 2014/15

„ MALI TROPICIELE NA START”

Obszar tematyczny	Zakres treści matematycznych	Przewidywane efekty Uczeń:	Termin
Biuro rzeczy znalezionych.	Określanie położenia przedmiotów w przestrzeni i na kartce papieru.	1. Potrafi ustawić przedmiot zgodnie  z podanymi warunkami. 2. Potrafi rozpoznać i nazwać przedmioty położone nietypowo.	IX
	Klasyfikacja, porównywanie i porządkowanie obiektów.	1.    Stosuje zapis zaobserwowanych zmian w układzie elementów i ich ilości z wykorzystaniem poznanych znaków matematycznych.	X
	Wyprowadzenie kierunków od siebie i innych (prawa i lewa strona, po prawej stronie, na lewo od)	1.      Określa prawą i lewą stronę drugiej osoby, stojącej tyłem i przodem. 2.      Wyprowadza kierunki od innej osoby.	XI
	Dostrzeganie regularności i zjawiska symetrii w otoczeniu i na rysunku	1.      Znajduje oś i symetrii na ilustracjach przedstawiających litery, owady, kwiaty, znaki drogowe, obrazy, budynki. 2.      Odnajduje obiekty niesymetryczne	XII
Na tropie zagubionych figur.	Rozpoznawanie figur geometrycznych i tworzenie rytmów.	1.      Potrafi rozpoznać figury geometryczne położone nietypowo. 2.      Układa figury z patyczków, gumy do skakania oraz na geoplanie.	I
W krainie magicznych liczb	Pojęcie liczby i liczenie obiektów.	1.      Sprawnie liczy obiekty do 30, a w miarę możliwości indywidualnych bez ograniczania zakresu. 2.      Ilustruje położenie liczb na osi liczbowej 3.      Rozumie pojęcie liczby w aspekcie głównym, porządkowym i miarowym.	II
	Poznawanie i stosowanie w praktyce działań.	1.      Rachuje w obrębie dodawania i odejmowania na zbiorach zastępczych, w miarę możliwości indywidualnych bez ograniczania dziecku zakresu liczbowego. 2.      Podaje iloczyny liczb w obrębie tabeli mnożenia, sprawdza wyniki dzielenia za pomocą mnożenia. 3.      Radzi sobie w sytuacjach życiowych, których pomyślne zakończenie wymaga dodawania, odejmowania, mnożenia lub dzielenia. 4.      Wykonuje działania z okienkiem.	III
Analiza zgromadzonych dowodów.	Zadania tekstowe.	1.      Potrafi rozwiązać zadania złożone łańcuchowo. 2.      Uzupełnia dane w zadaniu. 3.   Umie rozwiązywać zadania tekstowe na porównywanie różnicowe. 4.   Potrafi zastosować w rozwiązywaniu zadań proste równania z niewiadomą w postaci okienka 5.   Dobiera właściwe pytania do zadań. 6.    Wskazuje zbędne dane.	IV
Przenikliwi obserwatorzy.	Pomiar długości, ciężaru, płynów, czasu obliczenia pieniężne.	1.   Dokonuje prostych obliczeń dotyczących miar długości, ciężaru, obliczenia ilości płynów, obliczeń zegarowych, kalendarzowych. 2.     Potrafi odczytać i zapisać wybrane daty 3.    Zna zapis cyfrowy w systemie znaków rzymskich w zakresie I-XII. 4.   Wie, jak wykonać obliczenia kalendarzowe w sytuacjach życiowych.	V
Cudowna moc treningu.	Rozwijanie zdolności przewidywania  i logicznego myślenia.	1. Potrafi odgadnąć regułę wg której napisano ciąg liczb, wzorów symboli. 2. Umie narysować, dopisać brakujący element całości. 3.      Tworzy magiczne kwadraty. 4. Umie złamać kod, zakodować własną informację. 5.  Dostrzega w jednym obrazku np. dwie postacie.	VI

KSZTAŁTOWANIE WIADOMOŚCI I UMIEJĘTNOŚCI W ZAKRESIE POMIARU

Od niepamiętnych czasów ludzie używali własnego ciała do odmierzania długości. Dziś też odmierza się stopami lub krokami szerokość boiska, bramki, czy grządki w ogródku.
Dzieci powinny opanować te naturalne sposoby określania długości, sprzyja to bowiem rozumieniu sensu mierzenia i podziału oraz uświadamia im potrzebę precyzji ukazując większe i mniejsze jednostki miary.
Najskuteczniejszą metodą nauki jest wielokrotne rozwiązywanie zadań. Nawet dzieci wykazujące uzdolnienia matematyczne potrzebują wykonać wiele doświadczeń, aby opanować jakąś nową umiejętność.
     Wprowadzenie dziecka w sens pomiaru należy zacząć do tego, co najbliższe: od własnego ciała. Dobrze jest pomóc dziecku rozdzielić to, co jest od niego większe (wyższe) od tego, co jest mniejsze (niższe). Nie trzeba się obawiać używania określeń: większy – dłuższy – wyższy; mniejszy – krótszy – niższy. W codziennych sytuacjach słowa te nabiorą jednoznacznego sensu dzięki gestom i sytuacji, w której są stosowane.
Dorosły zwraca się do dziecka: stań obok mnie. Popatrz na mnie. Jestem wyższy od ciebie. Zaraz dowiemy się o ile? Zaznaczamy. Po dokonaniu pomiaru wspólnie ustalamy: kto jest wyższy, kto niższy, o ile dorosły jest wyższy, o ile dziecko jest niższe. Po tych ćwiczeniach można już sprawdzić, które przedmioty w pokoju są niższe, mniejsze a które wyższe, większe od dziecka.

Rozwijanie umiejętności mierzenia długości

• Mierzenie krokami i stopa za stopą.
• Mierzenie krokami można zrealizować w trakcie spaceru, podczas pobytu w ogrodzie, w lesie. Najpierw wykonuje czynność dorosły, a następnie dziecko. Ten sam odcinek mierzony przez osobę dorosłą wyniósł 5 kroków, a mierzony przez dziecko 13 kroków. Dziecko uświadamia sobie, że wynik pomiaru zależy od stosowanych jednostek.
• Mierzenie stopami można przeprowadzić w domu. Dorosły określa odległość, którą mierzymy i pokazuje sposób mierzenia (stopa za stopą).
• Mierzenie łokciem, dłonią i palcami. Ćwiczenia te mają dziecku uświadomić potrzebę precyzji pomiaru np. dokonujemy pomiaru długości stołu. Długość stołu wynosi: dwa łokcie, trzy dłonie i trzy palce.
• Mierzenie klockiem, patykiem, sznurkiem.Stopniowo dzieci zapoznają się z narzędziami pomiaru długości, którymi posługują się dorośli jak: miarka krawiecka, stolarska, taśma miernicza, linijka szkolna oraz dokonują prób mierzenia długości.

• Zapoznanie dzieci z wagą i sensem ważenia
  
  
•  Ważenie podobnie jak pomiar długości jest potrzebną umiejętnością życiową .Realizacja tego zagadnienia wiąże się z organizowaniem zabaw i zajęć, w których dzieci mogą samodzielnie manipulować przedmiotami, porównywać je i oceniać ich ciężar (masę). Chcąc określić ciężar dziecko musi go "czuć’ wyważając w rękach – taka ocena jest możliwa przy wyraźnych różnicach ciężaru.
       Dokładniejszej oceny dokona dziecko za pomocą wagi szalkowej. Zabawy z wagą pozwolą porównać ciężar przedmiotów i określić, co jest cięższe, lżejsze lub waży tyle samo. Można też dokonywać porównania ciężaru więcej niż dwóch przedmiotów. Dzieci porównując je między sobie mogą je szeregować do najcięższego do najlżejszego i odwrotnie.
        Stwarzając wiele okazji do oceny ciężaru przedmiotów, najpierw "na oko", a później za pomocą wagi szalkowej doprowadzamy do zrozumienia, że masa przedmiotu nie zawsze zależy od jego wielkości, ale także do materiału, z którego został zbudowany. Dzieci mają również kontakt z tymi pojęciami w życiu codziennym towarzysząc dorosłym przy zakupach. Te codzienne doświadczenia są dla nich bardzo cenne i ułatwiają odczuwanie oraz określanie pojęć związanych z ciężarem.
  
  Mierzenie płynów
       Zapoznając dzieci z pojęciem pojemności naczyń należy umożliwić im samodzielne eksperymentowanie, porównywanie, ocenianie pojemności – najpierw "na oko", a potem przez przelewanie płynów lub przesypywanie ciał sypkich za pomocą zestawu pojemników (najlepiej przeźroczystych) o różnych wielkościach i kształtach.
       Ciekawym doświadczeniem może być umożliwienie zabawy z wodą i piaskiem w ogrodzie przy piaskownicy. Można do tego wykorzystać różnej wielkości foremki, naczynia, wiaderka, małe baseny. Bardzo ważna jest przy tym rozmowa. Skierowanie uwagi dzieci we właściwe miejsce, skłanianie do namysłu, porównanie i wyprowadzenie wniosku. Sam kontakt z wodą nie wystarczy. Potrzebne jest słowne wspieranie dziecięcego poznania, aby były z tego korzyści intelektualne

Bardzo ważne jest kształtowanie w dzieciach poczucia sensu tego, co robią. Dzięki tej umiejętności będą potrafiły poradzić sobie z zadaniami wymagającymi odsiania niepotrzebnych informacji  (np. Biurko Antka ma 4 łokcie długości, jeden łokieć wynosi 30 cm, a stopa 12 cm. Oblicz długość biurka i krzesła. ) czy zadaniami celowo źle skonstruowanymi (np. Pies Ali waży 15 kg, jej siostra jest dwa razy cięższa od psa. Ile waży Ala? ). Nie dadzą sobą manipulować poprzez tendencyjne dobieranie faktów, ponieważ krytyczne myślenie i analiza będą ich drugą naturą. Nabycia tej umiejętności życzymy wszystkim dzieciom, ponieważ będzie ona procentować w każdym dniu ich życia.


Literatura: Edukacja matematyczna; Metody pracy z dziećmi wg prof. Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej

ZABAWY MATEMATYCZNE

24 marca 2014 r. w klasie 1b gościliśmy Panią Agnieszkę Kowalską, która jest wykładowcą matematyki na  Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie.  

 
W czasie zajęć zaproponowanych  przez mamę Alicji dzieci zgłębiały tajemnice matematyki poprzez zabawę. Doskonaliły umiejętność przewidywania i logicznego myślenia oraz wykonywania zadań według instrukcji . Ćwiczyły koncentrację uwagi, eksperymentowały z patyczkami. Zabawy kształciły u dzieci  umiejętność klasyfikowania, porządkowania, poszukiwania nowych rozwiązań. Uczyły spostrzegawczości, dokładności  oraz pokonywania kolejnych trudności. Wyrabiały zaradność, odwagę i spryt.

• Jedną z zabaw była Magiczna wioska.

Uczniowie otrzymali kolorowe domki, które układali na planszy zgodnie z instrukcją np.: Ułóż domki jak chcesz. Ułóż domki tak, aby w jednym szeregu były domki w tym samym kolorze lub ułóż domki tak, aby w pierwszym rzędzie były domki tego samego koloru itd. Mimo coraz trudniejszych zadań dzieci świetnie poradziły sobie z układaniem magicznej wioski. W czasie pracy uważnie obserwowały położenie domków i wyciągały wnioski.

  

• Następnym zadaniem były magiczne kwadraty. Uczniowie dorysowywali brakujące obrazki tak, aby w każdym rzędzie i szeregu figury nie powtarzały się.

• Kolejnym wyzwaniem było układanie patyczków według instrukcji.

Ułóż kwadrat z czterech patyczków. Ułóż dwa kwadraty z 7 patyczków. Ułóż podaną figurę, a następnie przełóż 2 patyczki tak, by otrzymać 5 kwadratów itp.

 

 

 

Nagrodą za pracę w czasie zajęć było złożenie z  pieska techniką origami.

A może i Ty spróbujesz to zrobić.

1.    Złóż kwadratową kartkę na pół tak, aby powstał trójkąt.

2.    Powstały trójkąt złóż jeszcze raz na pół tak, aby uzyskać mniejszy trójkąt. Następnie wróć do stanu poprzedniego- dużego trójkąta. Powstało zgięcie, które tworzy linię biegnącą przez środek figury.

3.    Zagnij uszy pieska. W tym celu zegnij górne rogi trójkąta w dół. Pamiętaj, żeby zostawić trochę miejsca na czoło zwierzęcia.

4.    Kolej na pyszczek. Zagnij u dołu jedną z kartek w górę, a następnie drugą

5.    Pozostało domalować oczy i nos.

Powodzenia.